Yazıyı indirmek için tıklayınız.
Özet
Bu makale, feminist praksisin arşiv kuramı ve pratiğinin sınırlarını nasıl zorladığı, sorguladığı, zenginleştirdiği, parçalarına ayırdığı, asimile ettiği veya başka biçimlerde etkilediğine dair var olan sayısız yöntemden birkaçını feminist tarihyazımı aracılığıyla incelemektedir. Arşiv kuramı ve pratiklerinin, kadınların arşivlerde daha iyi temsil edilmesini sağlamaktan fazlasını hedefleyen feminist praksisle henüz tam anlamıyla iç içe geçmediğini ileri sürüyoruz. Giriş kısmında, arşivlerin feminist hareketlere nasıl yerleştiğinin, öz-temsil ve öz-tarihselleştirme hedefiyle eleştirel araçlar ve biçimler olarak nasıl anlaşılabileceğinin izini sürüyoruz. İkinci bölümde, feminist kuramın arşiv çalışmaları literatüründe ve çağdaş pratikteki sarih varlığını, ayrıca toplumsal cinsiyet alanında yapılan arşiv çalışmasına ilişkin geleneksel anlayışlara meydan okuyan kilit odak noktalarını ve argümanlarını ele alıyoruz. Üçüncü bölümde ise, beşeri ve sosyal bilimler literatüründeki geniş arşivlere değiniyoruz. Bu makale, arşiv sürecine dair tartışmaların, en iyi ihtimalle arşiv literatüründeki kör noktaları nasıl ortaya çıkarabileceği ve kanıksadığımız meselelerin üstesinden gelmek üzere ne tür kuramsal araçlar sağlayabileceğine ilişkin düşünme pratiklerimize önemli bir katkı sunmaktadır. Son olarak, eleştirel ve kesişimsel feminist kuramın mevcut arşiv söylemi ve pratiğine, ayrıca topluluk ve örgütlenme gibi sorgulanmadan kalan kavramların eleştirisine katkı sağlayacağını düşündüğümüz yollar sunuyoruz. Bu makale, arşivler ve arşivlerin heteronormatif, kapitalist ve ırkçı ataerkilliği ortadan kaldırmak üzere feminizmin dönüştürücü potansiyelini ortaya koymaktadır.
Abstract
Through the use of feminist historiography this article examines some of the myriad ways in which feminist praxis has pushed against, challenged, enriched, dismantled, assimilated or otherwise affected archival theory and practice. We contend that archival theory and practice have yet to fully engage with a feminist praxis that is aimed at more than attaining better representation of women in archives. We begin this piece by tracing the ways in which archives became embedded in feminist social movements and can be understood as critical tools and modes of self-representation and self-historicization. In the second section, we consider the explicit presence of feminist theory in archival studies literature and contemporary practice and the key focal points and arguments that have challenged traditional understandings of archival work around gender. We then address, in the third section, the expansive figure of the archives in humanities and social science literature. This piece contributes significantly to thinking on the ways in which these conversations in the archival turn can, at their best, expose blind spots within the archival literature and provide us with theoretical tools to tackle what we take for granted. Finally, we offer ways in which we see critical and intersectional feminist theory can contribute to existing archival discourse and practice, critiquing concepts that have remained unquestioned such as community and organization. This piece exposes the transformational potential of feminism for archives and of archives for dismantling the heteronormative, capitalist and racist patriarchy.